Lengteverandering door temperatuursverschillen

1.6.1 Uitzettingscoëfficiënt

Titaanzink heeft een vrij grote lineaire uitzettingscoëfficiënt namelijk: 22×10-6 m/mK

Tot op heden werd in de vakliteratuur steeds gesproken over het uitzetten van zink. Beter is het om te spreken van een thermisch werkgebied. Het zink zal immers uitzetten en krimpen.

Voorbeeld:
Een goot met een lengte van 8 meter wordt bij kamertemperatuur van 15° C aangebracht.
De  T bedraagt 100 K. De maximale uitzetting in de zomer bedraagt 11,44 mm.
De maximale krimp in de winter bedraagt 6,16 mm.
Het totale thermische werkgebied voor deze goot is 17,6 mm.

De totale grootte van het thermisch werkgebied mag niet meer dan 20 mm bedragen. Bij een groter werkgebied moet in de constructie een expansiemogelijkheid worden ingebouwd.

1.6.2 Expansievoorziening

Titaanzink heeft een lineaire uitzettingscoëfficiënt van 22×10-6 m/mK. Bij het bepalen of een expansie-voorziening noodzakelijk is, wordt uitgegaan van een temperatuursverschil van 100 K. Men rekent hierbij op een temperatuur van minimaal -20°C in de winter en maximaal +80°C in de zomer. Bij een verwerkingstemperatuur van bijvoorbeeld 20°C heeft dan 60°C betrekking op het uitzetten en 40°C betrekking op het krimpen van het materiaal.

De te nemen maatregelen kunnen dan worden bepaald middels de berekeningen. Om een onbelemmerde verlenging/verkorting  te garanderen is een expansievoorziening soms noodzakelijk.

Bij goten worden geheel zinken expansievoorzieningen toegepast of rubberexpansies. Bij een geheel zinken expansiestuk worden expansieschotten in de goot geplaatst en afgedekt met een expansieschot. Een rubber expansiestuk bestaat uit een rubber expansiegedeelte met aan weerszijde een zinken deel. De zinken delen worden in de goot gesoldeerd. Waar en wanneer een expansiestuk moet worden toegepast is opgenomen in onderstaande tabel.

Tabel: